Terwijl de zon buiten volop schijnt, hangen er donkere wolken in mijn hart … Een zwaarte die ik wil verdrijven, want ik wil ze niet voelen. Ze drukt zwaar op mijn borst en maakt het slikken moeilijk.
Maar ik weet ondertussen dat er rond die donkere wolken geen weg rond is, alleen een weg door. Dus probeer ik in contact te komen met wat er speelt: waar zijn die wolken uit opgebouwd?
Er zit verdriet in. Verdriet om alles wat er niet meer is. Het is alsof het gemis van vrienden en familie nu een veel groter gemis oproept. Gemis van hoe het was toen ik nog geen 20 was, of nog geen 30 of …
Er zit verwarring in. Verwarring omdat ik geen reden heb om te denken dat er straks geen werk meer zal zijn, of dat ik straks mijn rekeningen niet meer kan betalen. Toch heeft de angst voor het onbekende mij weer in haar greep.
Er zit een gevoel van tekort schieten in. Een gevoel van veel willen doen voor anderen, maar mijn onzekerheid over hoe en of ik kan helpen houdt me klein en machteloos.
Er zit een stukje schaamte in. Ik kan mijn lockdown doen in een fijn huis; er is genoeg eten en drinken, er is het aangename gezelschap van mijn zoon. Ik heb een klein maar gezellig tuintje en binnen heb ik alle mogelijke gadgets, zelfhulpboeken, Netflix toestanden en computers om mij 24 op 24 bezig te kunnen houden. Dus is er schaamte omdat ik zoveel heb, en mij toch zo verloren voel.
Er zit chaos in, veel chaos. De exit- of transitiemaatregelen die we gisterenavond om 10:00 u gepresenteerd kregen maken me verward, en laten me achter met een ongelooflijke ‘Verwachtingskater’ (een term, ontleend uit Christine Hassler’s Expectation Hangover.) Er waren verwachtingen en er was hoop dat er iets van echt menselijk contact terug mogelijk zou zijn vanaf begin mei, maar ik werd wakker met een zware kater. Eentje die ik niet weggespoeld krijg met een paar Dafalgannetjes.
Ik denk dat ik de donkere wolken maar even laat hangen waar zijn hangen. De bui zal wel overwaaien. En als ik zelf een beetje meeblaas, zal het zonnetje dat buiten keihard schijnt, wel enkele zilveren lijntjes komen tekenen rond mijn donkere wolken …